Kinderen van ouders met een geestesziekte COPMI
Toen
Jouw jeugd draaide om een vader of moeder met een (ongediagnosticeerde) psychische of psychiatrische stoornis. Je was een normaal kind in een abnormale thuissituatie. De problemen van je ouders brachten het gezin veel druk en stress en hadden een grote invloed op het dagelijks leven. De sfeer thuis, wat je ook deed of zei……. alles draaide altijd om de problemen van je vader of moeder. Van alle gezinsleden werd verwacht dat zij zich daaraan aanpasten en extra verantwoordelijkheden op zich namen. Er werd misschien weinig informatie gedeeld over wat er werkelijk aan de hand was.

Sommige gevolgen herken je misschiene:
- Je bleef weg of kwam laat thuis door alle spanning.
- Je had de neiging je te isoleren en niet meer deel te nemen aan externe activiteiten.
- Je nam ouderlijke taken op je. Je vond dit normaal omdat je niet beter wist.
- Je was nooit echt een kind.
- Je was de ouderfiguur, een luisterend oor, verzorger en raadgever voor je ouder.
- Je was altijd angstig en alert en wist niet wat het was om zorgeloos te zijn.
- Je ontwikkelde fijn afgestelde antennes om in te haken op andermans stemmingen.
- Je mantra werd: Als mijn ouder ok is, dan ben ik ok.
Nu
Een kind zijn van een ouder met psychiatrische problemen kan een enorme impact hebben op je leven, zelfs nu als volwassene. Je hebt een onbezorgde jeugd gemist, worstelt misschien nog steeds met schaamtegevoelens, hebt moeite met het herkennen van je emoties of hebt nog steeds de neiging om je voortdurend aan te passen aan je omgeving.

Misschien herken je deze trekjes ook wel:
- Je stemmingen wisselen zonder duidelijke reden.
- Je bent altijd de ‘rots’ van wie anderen afhankelijk zijn.
- Je zorgt nog steeds voor alles en iedereen.
- Je trekt behoeftige mensen aan als een magneet.
- Je hebt moeite met het stellen van grenzen.
- Je bent nooit goed genoeg.
- Je bent altijd op zoek naar goedkeuring.
- Je verlangt naar een gevoel van veiligheid.
- Je wordt voortdurend geconfronteerd met tegenslag.
Genezing
Door hun onveilige opvoeding lopen COPMI-kinderen een groot risico (60%) op het ontwikkelen van psychische problemen. Dit komt doordat hun gedragspatronen -die kinderen ontwikkelen om te overleven- juist averechts werken in het volwassen leven. Deze gedragspatronen belemmeren het proces om werkelijk emotioneel volwassen te worden. Tot voor kort was het aantal mensen waarvoor dit geldt nooit echt gedocumenteerd. Tegenwoordig is er meer openheid en begrip voor dit probleem. Het opsporen en herstellen van de innerlijke onrust die ontstaat bij het opgroeien in een voortdurend onveilige omgeving vereist een intensieve en soms langdurige behandeling.
Uiteindelijk bevrijd je jezelf van gedachten, aannames, misvattingen, overtuigingen en verantwoordelijkheden die niet langer bij jou horen. Door negatieve emoties toe te laten, ontstaat ruimte voor positieve emoties, die altijd onder de oppervlakte liggen. Je leert van jezelf te houden en je verleden te accepteren. Je tijd is eindelijk gekomen. Je geest bevrijden is hard werken, maar je kunt het!
Therapie begint vaak met het onderzoeken van je denk- en gedragspatronen. Wat waren je unieke overlevingsmechanismen tijdens je kindertijd? Welk soort vroegkinderlijk trauma heb je meegemaakt? In hoeverre werd je emotioneel verwaarloosd? Welke kwaliteiten en sterke punten heeft u in de loop der tijd ontwikkeld? Goede therapie legt ook veel nadruk op het kijken naar uw toekomstperspectief. Hoe wilt u uw leven nu vormgeven? Wat zijn uw wensen en verlangens? Wat voor ouder zou je willen zijn?
Onder begeleiding bepaal je aan welke kwaliteiten je wilt vasthouden en welke patronen je wilt loslaten. Het uitgangspunt zal zijn om te kijken naar alles wat er hier en nu in je omgaat – of het nu verband houdt met het heden of met het verleden – en te beginnen de dingen te accepteren zoals ze zijn. Dit schept ruimte en helderheid. Binnen deze ruimte kijk je naar je oude mechanismen en leer je ze om te zetten in nieuwe krachten.
Auteur: Natasja Paskas
Gecertificeerd therapeut